امشب دو نفر دو بخشش بزرگ را انجام دادند. یکی به خاطر دوستش خود را از یک قضیه کنار کشید و او را بخشید. البته بهتر است بگویم گذشت کرد اما به نظرم گذشت هم نوعی بخشش است. یا نه بخشش نوعی گذشت است زیرا بخشش گذشتن از حق خود است. حق معنوی که دیگری زایل کرده است. دومین بخششی را که دیدم خیلی قشنگ تر بود. یک نفر اصلا کار رفیق اش را اشتباه ندانست که بخواهد او را ببخشد. درحالی که رفیقش به اشتباهش اقرار می کرد.
چقدر خوب است که همدیگر را ببخشیم. یا اصلا بهتر بگویم. اشتباه همدیگر را نبینیم که مجبور باشند از ما عذرخواهی کنند. مطمئن باشیم که ما نیز روزی اشتباه خواهیم کرد. اگر امروز اشتباه دیگران را نادیده بگیریم فردا اشتباه ما را نادیده می گیرند و خدای بزرگ در آن روز حساب اشتباه ما را کان لم یکن می داند.
یک چیز دیگری هم که این روزها خیلی ها حواسشان به آن نیست بخشیدن خود است. خودمان را ببخشیم تا به زندگی امیدوار شویم...
